Rondje Amersfoort Keientrekkers Likorette

De stad Amersfoort draagt als bijnaam ‘Keistad’, waaraan de inwoners de geuzennaam ‘Keientrekkers’ danken.

Dit is ontstaan door een weddenschap van Jonkheer Everhard Meyster in 1661. Hij wedde dat hij genoeg mensen kon optrommelen om een zwerfkei vanaf de Waelberch bij Soesterberg naar de stad te verplaatsen. En het lukte hem! Met zo’n 400 man sleepte hij – een kleine tocht van 6 km – de 7157 kg wegende kei binnen de stadsmuren.

1672 werd de kei begraven nadat het verhaal van de Amersfoortse Keientrekkers zich door heel Nederland verspreidde. Er verschenen zelfs spotprenten en gedichten over de Amersfoortse kei en die vreemde Amersfoorters die hem hadden verplaatst.

In 1859 werd de kei gevonden met het aanleggen van gasleidingen. Er werd verder niets mee gedaan, totdat in 1903 de Oudheidkundige Vereniging Flehite de kei liet opgraven en kreeg een nieuwe bestemming aan de Utrechtsestraat. In 1932 werd de kei verplaatst naar Plantsoen-Zuid bij de Arnhemsestraat.

Na de opgraving in 1903 besloten de Amersfoorters hun Kei nog eenmaal in triomf te “trekken”. Een van de liederen die bij aankomst op de Utrechtseweg te horen was klonk zo:

Komt trouwe burgers van Amersfoort,
Trekt den Kei nu waar hij behoort:
Spaart geen krachten op deez' schoonen dag,
Trekt die eeuwen hier begraven lag.
Allen te samen het touw aangevat,
Op nu trouwe burgers van de Keienstad."

Vanaf 1971 zijn er in de stad jaarlijks Keistadfeesten. Vijf dagen lang, compleet met historische optocht en bestorming van de Koppelpoort, taptoe, vlooienmarkt en boekenmarkt.

Ga hier direct naar naar de webshop

Smaakomschrijving:

Deze likorette heeft zijn amandel en abrikoos smaak te danken aan de heerlijke snoepjes van Banketbakkerij De Jong, genaamd ‘Amersfoortse Keitjes’.
Likorette is een likeur wat een maximaal alcoholgehalte van 15% mag bevatten. Hierdoor is de smaak frivoler, voller en minder zoet.

Serveertips:

Schenkadvies à 10°C
Schudden voor gebruik
Verwerk in de praliné van een bon bon
Besprenkel een beetje over vanille roomijs
Verwerk een beetje door de slagroom

Amersfoort 'Cobblestones' likorette

The city of Amersfoort is nicknamed ‘Keistad’, to which the inhabitants owe the nickname ‘Cobblestones’. This was the result of a bet by Jonkheer Everhard Meyster in 1661. He bet that he could gather enough people to move a boulder from the Waelberch near Soesterberg to the city. And he succeeded! With some 400 men he dragged - a short journey of 6km - the 7157kg boulder within the city walls.

The boulder was buried in 1672 after the story of the Amersfoort boulder pullers spread throughout the Netherlands. There were even cartoons and poems about the Amersfoortsboulder and those strange Amersfoorters who had moved it.

In 1859 the boulder was found with the construction of some gas pipes. Nothing was done with it until 1903, when the Archaeological Society Flehite had the boulder excavated and taken to a new location on Utrechtsestraat. In 1932, the boulder was moved again to Plantsoen-Zuid at Arnhemsestraat.

After the excavation in 1903, the Amersfoorters decided to ‘draw’ their Kei one more time in triumph. One of the songs that could be heard on arrival at the Utrechtseweg was this:

‘Come loyal citizens of Amersfoort,
Draws the Kei where it belongs,
Do not spare your strength on this fair day,
Tracks that lay buried here for centuries,
All taken the rope together,
To now loyal citizens of the Keienstad’

Since 1971 there are annual ‘Keistad’ celebrations held in the city. For five days, people come to enjoy the historical procession and storming of the Koppelpoort, tattoo, flea market and book market.

This likorette owes its almond and apricot flavour to the delicious sweets of Bakkerij De Jong, called ‘Amersfoortse Keitjes’.

Hieronder alle 4 smaken van Rondje Amersfoort:

Onze Lieve Vrouwetoren Likorette Amersfoort Rondje Amersfoort Ontdek de smaak van Amersfoort

Onze Lieve Vrouwetoren voorzijde Rondje Amersfoort, OlV-toren Onze Lieve Vrouwetoren De ‘Onze Lieve Vrouwetoren’ is het huidige overblijfsel van de ‘Onze Lieve Vrouwekerk’. Dit is nu een bruisend plein is in het centrum van Amersfoort. Wat nu het ‘Onze Lieve Vrouweplein’ is, werd in de 14e eeuw een kapel gebouwd. Door de vondst van een miraculeus Mariabeeldje in 1444 werd Amersfoort een belangrijke bedevaartstad, waardoor vele pelgrimstochten hier naartoe leidden in de hoop genezing te vinden. Door de toenemende drukte in de stad zou de kerk zijn vergroot. En met de opbrengsten van de Pelgrim bezoekers kon vervolgens in 1460 een ruim 98 meter hoge toren worden gebouwd. Hiermee is de toren de derde hoogste toren van Nederland. De toren kwam los van de kerk te staan en is gebouwd op de fundamenten van de oude stadsmuur van Amersfoort. De toren is gebouwd in Laatgotische stijl met de Utrechtse Domtoren als voorbeeld. In 1787, toen de kerk diende als een munitieopslagplaats, is de Onze Lieve Vrouwekerk verloren gegaan na een buskruitontploffing, hierbij bleef de Onze Lieve Vrouwetoren gespaard. Later in 1804 ontsprong de toren de dans aan een grootse brand. Na een blikseminslag sloeg de houten spits van de toren in brand. Lenaert Nicasius, de stadstimmerman verantwoordelijk voor openbare gebouwen dus ook voor de toren, hakte de brand met een bijl uit en redde de toren. Lange tijd (van 1832 t/m 2016) is de Onze Lieve Vrouwetoren het kadastraal nulpunt van Nederland geweest, dit geografisch middelpunt is met de X- en Y-as in de bestrating aangegeven. Ook zijn de muren en steunpilaren van het Mariakappeletje in de bestrating aangeven met licht grijze bestrating Deze likorette heeft de heerlijke smaken van chocola & amandel geïnspireerd door ‘t Amersfoorts Lieve Vrouwtje koekje van Bakkerij Van der Meer.

Keientrekkers keitjes Likorette Amersfoort Rondje Amersfoort Ontdek de smaak van Amersfoort

Keientrekkers Keitjes likorette Rondje Amersfoort, Ontdek de smaak van Amersfoort De stad Amersfoort draagt als bijnaam ‘Keistad’, waaraan de inwoners de geuzennaam ‘Keientrekkers’ danken. Dit is ontstaan door een weddenschap van Jonkheer Everhard Meyster in 1661. Hij wedde dat hij genoeg mensen kon optrommelen om een zwerfkei vanaf de Waelberch bij Soesterberg naar de stad te verplaatsen. En het lukte hem! Met zo’n 400 man sleepte hij – een kleine tocht van 6 km – de 7157 kg wegende kei binnen de stadsmuren. 1672 werd de kei begraven nadat het verhaal van de Amersfoortse Keientrekkers zich door heel Nederland verspreidde. Er verschenen zelfs spotprenten en gedichten over de Amersfoortse kei en die vreemde Amersfoorters die hem hadden verplaatst. In 1859 werd de kei gevonden met het aanleggen van gasleidingen. Er werd verder niets mee gedaan, totdat in 1903 de Oudheidkundige Vereniging Flehite de kei liet opgraven en kreeg een nieuwe bestemming aan de Utrechtsestraat. In 1932 werd de kei verplaatst naar Plantsoen-Zuid bij de Arnhemsestraat. Na de opgraving in 1903 besloten de Amersfoorters hun Kei nog eenmaal in triomf te “trekken”. Een van de liederen die bij aankomst op de Utrechtseweg te horen was klonk zo: Komt trouwe burgers van Amersfoort, Trekt den Kei nu waar hij behoort: Spaart geen krachten op deez' schoonen dag, Trekt die eeuwen hier begraven lag. Allen te samen het touw aangevat, Op nu trouwe burgers van de Keienstad." Vanaf 1971 zijn er in de stad jaarlijks Keistadfeesten. Vijf dagen lang, compleet met historische optocht en bestorming van de Koppelpoort, taptoe, vlooienmarkt en boekenmarkt.

De Koppelpoort Likorette Amersfoort Rondje Amersfoort Ontdek de smaak van Amersfoort

Koppelpoort likorette Rondje Amersfoort, Ontdek de smaak van Amersfoort Amersfoort kent vele toegangspoorten, waarvan de ‘Koppelpoort’, de ‘Kamperbinnenpoort’ en ‘Monnikendam’ de belangrijkste zijn. En deze zijn vandaag de dag nog steeds als monumenten te bezichtigen. De Koppelpoort is een stadspoort van Amersfoort. De poort is gebouwd tussen 1393 en 1427 als onderdeel van de 2e stadsmuur. Het is een gecombineerde land- en waterpoort, waar het water vanuit de stad in de Eem stroomt. De naam Koppelpoort slaat op het gebied buiten de poort wat De Koppel werd en wordt genoemd. Dit gebied was een gemeenschappelijke weidegrond voor o.a. de boerderijen die na de aanleg van de tweede stadsmuur binnen de muren waren komen te liggen. De poort werd elke dag 2 maal open en dicht gedaan door zogeheten raddraaiers, de relschoppers en ordeverstoorder van de stad. Deze raddraaiers moesten in de tredmolen lopen waardoor de schuifdeur de toegang vanaf de rivier de Eem afsloot van de toegang tot de stad en zo indringers konden weren. Toen rond 1840 alle verdedigingswerken werden afgebroken, dreigde ook de Koppelpoort te verdwijnen. Maar de poort bleef gespaard en werd in 1886 gerestaureerd. Ruim honderd jaar later, 1996-1998, is de poort opnieuw gerestaureerd. Ook afkomstig van de 2e stadsmuur is de waterpoort ‘Monnikendam’. De ‘Kamperbinnenpoort’ is afkomstig van de 1ste stadsmuur als eerste stadspoort van Amersfoort. De Amersfoortse patisserie Van Gent maakt al jaren de Koppelpoortkoekjes, de smaak van dit koekje proef je terug in deze likorette.

Muurhuizen koffie Likorette Amersfoort Rondje Amersfoort Ontdek de smaak van Amersfoort

Muurhuizen koffie likorette Rondje Amersfoort, Ontdek de smaak van Amersfoort Na het verkrijgen van stadsrechten voor Amersfoort in 1259 werd een stadsmuur gebouwd wat de 21 hectare van de stad vormde. Met de stadsuitbreiding die in 1450 werd afgerond is de oude stadsmuur afgebroken en zijn de grachten dicht gemaakt. Hier is men een nieuwe stadsmuur gaan bouwen en groeide de stad naar 68 hectare. Van o.a. de resten van de oude stadsmuur werden boven op de voormalige muur nieuwe huizen gebouwd wat de zogenaamde ‘Muurhuizen’ heeft gevormd. Ook zijn sommige huizen tegen de oude stadsmuur aangebouwd. De muurhuizen zijn gebouwd als een cirkelvormige straat van 870 meter lang. Ook werden nieuwe singels, zoals de Zuidsingel en de Westsingel gegraven om de afwatering in de stad te verbeteren. Een mooi voorbeeld van een Muurhuis is de ‘Huis Tinnenburg’ en ‘Plompetoren’. Huis Tinnenburg is een monumentaal pand uit het begin van de 15e eeuw. In tegenstelling tot de meeste andere Muurhuizen, is Huis Tinnenburg al gebouwd voordat de tweede stadsmuur werd aangelegd. Samen met ‘Huis Rommelenburg’, aan de andere kant van de gracht, vormde ze samen een waterpoort richting de gracht. De Plompetoren was een gevangenis aan de oude eerste stadsmuur, hierdoor draagt dit muurhuis ook wel de bijnaam ‘Dieventoren’. De smaak van deze likorette geeft je een warm (muur)huiselijk gevoel door de verfijnde maar volle smaak van koffie.

Amersfoortse groet

Guillaume Coret